Neuralgia popółpaścowa

Półpasiec jest chorobą zakaźną wywołaną przez wirus ospy wietrznej. Po przebyciu ospy wietrznej i zagojeniu się zmian skórnych wirus "ukrywa się" w organizmie przez lata, aby ponownie u niektórych chorych się uczynnić wywołując półpasiec. Infekcja wirusowa może spowodować uszkodzenie włókien zarówno czuciowych, jak i ruchowych nerwu. Po przebytym półpaścu, już po wygojeniu się zmian skórnych, utrzymuje się lub ponownie pojawia przewlekły zespół bólowy, zazwyczaj jednostronny, ograniczony do przebiegu jednego lub kilku nerwów obwodowych albo gałęzi nerwu trójdzielnego.

Neuralgia popółpaścowa występuje u 9 - 14% chorych, którzy przebyli półpasiec. Częstość występowania neuralgii popółpaścowej zwiększa się z wiekiem. Do innych czynników zwiększających niebezpieczeństwo wystąpienia neuralgii popółpaścowej należy zaliczyć: płeć żeńską, obecność bólu przed wysypką, półpasiec pierwszej gałęzi nerwu trójdzielnego, półpasiec o bardzo ciężkim przebiegu, współistnienie cukrzycy, nowotworu, oraz innych chorób osłabiających odporność.

Przyczyny wystąpienia neuralgii popółpaścowej nie są do końca poznane. Zdarzają się sytuacje, w których po półpaścu o łagodnym przebiegu występuje neuralgia popółpaścowa, ale bywa również, że ciężki przebieg półpaśca nie powoduje wystąpienia neuralgii. Neuralgii popółpaścowej towarzyszą charakterystyczne dolegliwości bólowe i zaburzenia czucia. Samoistny ból w przebiegu neuralgii popółpaścowej jest opisywany jako parzący, kłujący, piekący, strzelający lub pulsujący. Może mieć charakter stały lub napadowy. Przebiega z zaostrzeniami, spowodowanymi zazwyczaj przez zimną, deszczową pogodę i stres. U chorych z neuralgią popółpaścową w miejscach wcześniej objętych półpaścem obserwuje się odbarwienia skóry. U wielu chorych łagodne bodźce, które zwykle nie powodują bólu, mogą spowodować jego napad. Takim czynnikiem może być na przykład dotyk odzieży przylegającej do ciała. Ból czasami ustępuje samoistnie w ciągu kilku miesięcy, ale u wielu chorych utrzymuje się latami i trwa do końca życia, będąc źródłem cierpienia, zaburzeń snu i często prowadząc do rozwoju depresji oraz znacznego obniżenia jakości życia i codziennego funkcjonowania.

W leczeniu zwykłe leki przeciwbólowe są zazwyczaj nieskuteczne, stosuje się leki przeciwpadaczkowe i przeciwdepresyjne, leczenie miejscowe np. plastry z lidokainą, krem EMLA
blokady
terapię fizykalną, PENS, TENS, krioterapia, laseroterapia
akupunkturę

Na podstawie: "Patofizjologia i klasyfikacja bólu" Jan Dobrogowski, Renata Zajączkowska, Julian Dutka, Jerzy Wordliczek

 

Nasi specjaliści:

  • konsultacje / farmakoterapia:

dr n. med. Anna Błażucka - specjalista neurolog

Anna Błażucka - ZnanyLekarz.pl
 
 
  • leczenie zabiegowe / farmakoterapia:

dr n. med. Jarosław Leś - lekarz medycyny bólu / anestezjolog

Jarosław Leś - ZnanyLekarz.pl


lek. med. Joanna Grzesiak - lekarz medycyny bólu / anestezjolog

Joanna Grzesiak - ZnanyLekarz.pl


 

 

fb.png

instagram.png

Instytut Diagnostyki i Leczenia Bólu - Leczenie bólu głowy

ul. Kacza 8, 01-013 Warszawa

+48 22 710 33 33

Rejestracja online